"अंकुर"

"अंकुर"

तात्पुरती ओल मिळालेल्या मातीत एक अंकुर फुटू पाहतोय,

डोकं वर काढून आकाशाला भीड़ण्याची स्वप्नं पाहतोय,

दोन पात्यांचे चिमुकले हात त्या आकाशाच्या दिशेने उभारतोय,

हेच हात आपले हजारोंच्या संख्येने वाढतील, 

पाना-फुला-फळानी सर्व दिशांनी बहरतील,

हवेच्या तालावर अनेक बहर झुलवतील,

पाखरांच्या घरट्याचे आश्रयदाते होतील, 

थकलेल्या वाटसरूवर सावलीचं पांघरुण घालतील,

चिमुकल्या फुलांनी जमिनीवर शिंपण टाकतील...

पण स्वप्न पाहता पाहताच झळ कसलीशी लागतेय,

तीच माती ओल संपून रुक्ष होऊ पाहतेय,

तेच आकाश उन्हाचे जळजळीत बाण चालवतेय,

तीच हवा उष्ण होऊन अंगअंग जाळतेय...

तळमळतोय अंकुर तो तीळतीळ जळताना,

पाहतोय उंचावलेले हात आपले पुन्हा मातीकडे झुकताना,

जीव जाता जाता मात्र आकाशाकडे पुन्हा एकदा पाहताना ,

अखेरच्या श्वासातही पुन्हा निक्षून सांगताना,

'पुन्हा ओल मिळेल
पुन्हा मातीत जन्म घेईल,

पुन्हा हवा झुलवेल,

पुन्हा अंकुर फुटेल...!'