सर...

नभी अभ्रांच्या राशी

सर एकटी जराशी 

समांतर दुसरीशी

होई एकरूप कशी 

ओढ आली मातीची

तिला घेऊन मातीशी 

मिसळली सरींमध्ये

होती डबक्यांच्या राशी

चितळे मास्तरांच्या निमित्ताने..

 

आज पुलंचं चितळे मास्तर पाहिलं. खूप काहीतरी काळाच्या मागे सुटल्याची हुरहूर लागली मनाला. साधारण 25 वर्षांपूर्वी पर्यंत अस्तित्वात असणारी शिक्षण पद्धती. मी नशीबवान म्हणून निसटता का होईना पण त्या पद्धतीचा स्पर्श मी अनुभवलाय. त्या शाळा, ती बाकडी, ते फळे, जुन्या खोल्यांसारखे पण स्वच्छ असलेले वर्ग आणि या सगळ्यांची ओढ लावणारे शिक्षक. शिकवणे हा केवळ अर्थार्जनाचा मार्ग नसायचा त्यांच्यासाठी..तो ध्यास असायचा, लोकसेवा असायची ! शिकवण्याची ती तळमळ आत्ताच्या चाकरमान्यांमध्ये दिसणे दुर्मिळ. हातावर छडी बसायची, पाठीत धपाटाही मिळायचा, पण ते abusing वाटलं नाही कधी.

तेव्हा वेगळी शिकवणी वगैरे प्रकार अगदीच कमी, ते पण 'ढ' मुलांना शिकण्याचा वेग मिळावा यासाठी सुरू झालेले. मी कधीही या 'शिकवणी' प्रकारात मोडले नाही. सहावी मध्ये असताना एका अपंग शिकवणी घेणाऱ्या व्यक्तीला मदत व्हावी म्हणून काय तो शिकवणीचा घाट घातला होता आमच्या बाबांनी, पण ती शिकवणी आमची कमी आणि त्या शिक्षकाचीच जास्त असायची. असो.

आता सगळेच वासे उलटे फिरलेले दिसतात. कसे ते काही वेगळे सांगायची गरज नाही.

एक मात्र खरं की आत्ताच्या पिढीला मोठं झाल्यावर आपल्या शिक्षकांना आठवून डोळ्यात पाणी येणे, हात जोडले जाणे वगैरे प्रकार क्वचितच घडतील. शिक्षणपद्धतीचे एक पर्व काळाच्या पडद्याआड गेल्याची खंत ती कायम राहील!

I am missing those days...

I am missing those days 

When the sun was shining bright 

And stars smiled in beautiful night 

And I could hold you near me really tight... 

I am missing those days.... 

I am missing those days 

With raindrops in my hand 

And thundering every strand 

When I could wrap myself in the slipping sand...

I am missing those days...

I am missing those days 

With no end to the sharing 

And all the times of caring 

With you the other world was felt just nothing.. 

I am missing those days

मला वाटतंय..

मला वाटतंय चंद्राला आज पकडून खाली आणावं 

दोन्ही हातांच्या मिठीत त्याला घट्ट कुरवाळून धरावं 

म्हणावं राहा थोडा वेळ माझ्याजवळ माझाच होऊन

पण तितक्यात कश्याला आकाशाने रागाने असं बघावं.. 

🌙☺

पाहिजेच पाहिजे..

पाहिजेच पाहिजे.. 

वाफाळता चहा, भिजलेली सकाळ आणि तू 

गरम कांदाभजी, पावसाची सर आणि तू 

उबदार पांघरूण, गुलाबी थंडी आणि तू 

ओलेतं रान, वारा बेभान आणि तू 

पाहिजेच पाहिजे..!!

सावळ्याचा रंग आभाळभर पसरला

बासरीतला सुर जणू सर होऊन बरसला

मन रंगले रंगले मेघासोबत सावळे

अंगभर पांघरले ओले सरींचे सोवळे

मी घेतला घेतला धरतीचा हिरवा वसा

रुजल्या ओलाव्याला आता कशाला आडोसा

- अनुराधा

आज पुन्हा सुरुवात करावी म्हणतेय

 पुन्हा एकदा लिहायला शिकतेय

 अडगळीतून शोधून स्वतःलाच पुन्हा

 धूळ झटकून जरा वापरायला काढतेय... 

 - 25 ऑगस्ट 2020, 11.56 pm