मला वाटतंय..

मला वाटतंय चंद्राला आज पकडून खाली आणावं 

दोन्ही हातांच्या मिठीत त्याला घट्ट कुरवाळून धरावं 

म्हणावं राहा थोडा वेळ माझ्याजवळ माझाच होऊन

पण तितक्यात कश्याला आकाशाने रागाने असं बघावं.. 

🌙☺

पाहिजेच पाहिजे..

पाहिजेच पाहिजे.. 

वाफाळता चहा, भिजलेली सकाळ आणि तू 

गरम कांदाभजी, पावसाची सर आणि तू 

उबदार पांघरूण, गुलाबी थंडी आणि तू 

ओलेतं रान, वारा बेभान आणि तू 

पाहिजेच पाहिजे..!!

सावळ्याचा रंग आभाळभर पसरला

बासरीतला सुर जणू सर होऊन बरसला

मन रंगले रंगले मेघासोबत सावळे

अंगभर पांघरले ओले सरींचे सोवळे

मी घेतला घेतला धरतीचा हिरवा वसा

रुजल्या ओलाव्याला आता कशाला आडोसा

- अनुराधा

आज पुन्हा सुरुवात करावी म्हणतेय

 पुन्हा एकदा लिहायला शिकतेय

 अडगळीतून शोधून स्वतःलाच पुन्हा

 धूळ झटकून जरा वापरायला काढतेय... 

 - 25 ऑगस्ट 2020, 11.56 pm

ते शब्द आणि ती अधूरी कविता ..

या ओळी त्या काही शब्दांसाठी ज्यांची कविता कधी बनलीच नाही....

"ते शब्द जरी भुतकाळात हरवले, 
तरी त्या शब्दांनी आठवणीतले क्षण मात्र फुलवले...
भावनांना शब्दांचे आवरण जरी  नाही मिळाले, 
तरी त्या भावनांनीच ते सुरेख स्नेहबंध जुळवले..
त्या अधु-या कवितेने खूप काही दिले...
तुझी सोबत दिली, 
तुझ्यासोबत घालवलेली ती कातरवेळ दिली,
ते निखळ हसू दिलं,
ती मैत्रीची आश्वासक साथ दिली... 

ते शब्द असेच राहूदेत,
त्यांचे हे अधुरेपणच संकेत आहे;
आपण पुन्हा-पुन्हा भेटण्याचा,
हातात हात धरून चालण्याचा,
डोळे ओले होईपर्यंत हसण्याचा,
आणि भेटल्यावर बांध फुटून वाहणा-या  आसवांचाही ...!"